Grób rodziny Bożeniec-Jełowicki
[działka C1 183 ]
poprzedni | następny
wybierz grób nr:
Zofia BOŻENIEC-JEŁOWICKA
z d. GIECZEWICZ
( 1895-1986 )
z d. GIECZEWICZ
( 1895-1986 )
Ur. w Łuczycach, w rodzinie ziemiańskiej pochodzenia tatarskiego. Kształciła się w Szwajcarii. Krótko przed I wojną światową wyszła za mąż za Tadeusza Bożeniec-Jełowickiego, z którym miała dwie córki, Jadwigę i Janinę, oraz syna Zdzisława Jerzego. Ojciec jej, generał armii carskiej, zginął podczas rewolucji rosyjskiej. Reszta rodziny powróciła do Polski, gdzie Zofia włączyła się w życie społeczne i polityczne. Znając język francuski i włoski pracowała w międzynarodowych komisjach nadzorujących plebiscyty na zachodnich granicach odrodzonej Polski.
Po urodzeniu syna rozeszła się z mężem i do 1939 r. mieszkała z dziećmi we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej przedostała się z rodziną do Rzymu, a następnie do Francji. Jej były mąż, Tadeusz Bożeniec-Jełowicki, zmarł w sowieckim gułagu. We Francji Zofia wraz z córką Jadwigą wstąpiła do polskiej organizacji podziemnej zajmującej się przerzutem polskich żołnierzy i lotników z Francji przez Hiszpanię do Anglii. Przyczyniła się do ucieczki ponad trzystu osób. Aresztowana z Jadwigą w Lourdes, spędziła 9 miesięcy w obozie koncentracyjnym w Gaillac.
Po wojnie przebywała we Włoszech, Francji i Anglii, a w 1953 r. wyemigrowała z córką Jadwigą i jej rodziną do Kanady. W Montrealu brała udział w polonijnych pracach społecznych, uczyła w szkołach sobotnich, organizowała kiermasze i bale dobroczynne, działała w Kole Przyjaciół Harcerstwa. Zmarła w wieku 91 lat.
Po urodzeniu syna rozeszła się z mężem i do 1939 r. mieszkała z dziećmi we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej przedostała się z rodziną do Rzymu, a następnie do Francji. Jej były mąż, Tadeusz Bożeniec-Jełowicki, zmarł w sowieckim gułagu. We Francji Zofia wraz z córką Jadwigą wstąpiła do polskiej organizacji podziemnej zajmującej się przerzutem polskich żołnierzy i lotników z Francji przez Hiszpanię do Anglii. Przyczyniła się do ucieczki ponad trzystu osób. Aresztowana z Jadwigą w Lourdes, spędziła 9 miesięcy w obozie koncentracyjnym w Gaillac.
Po wojnie przebywała we Włoszech, Francji i Anglii, a w 1953 r. wyemigrowała z córką Jadwigą i jej rodziną do Kanady. W Montrealu brała udział w polonijnych pracach społecznych, uczyła w szkołach sobotnich, organizowała kiermasze i bale dobroczynne, działała w Kole Przyjaciół Harcerstwa. Zmarła w wieku 91 lat.
Witold BOŻENIEC-JEŁOWICKI
( 1904-1977 )
( 1904-1977 )
Zięć Zofii (powyżej). Ur. w Finlandii. Ojciec był przemysłowcem i rodzina mieszkala w Petersburgu. Witold i jego starszy brat, Stefan, uczęszczali do szkół w Belgii. Po rewolucji rosyjskiej, w 1920 r., rodzina powróciła do Polski i osiadła na Wołyniu. Witold otrzymał dyplom uniwersytecki inżyniera leśnika w 1926 r., w Warszawie. W 1929 r. zaczął pracować w firmie Linie Gdynia Ameryka. Pływał na SS Kościuszko, a następnie na SS Batory.
1 września 1939 zmobilizowany do WP, 22 września dostał się do niewoli rosyjskiej. Spędził dwa lata w obozach w Buzułuku, Kozielsku i innych. Po amnestii dostał się do II Korpusu gen. Andersa i przez Afganistan, Uzbekistan, Persję i Irak dotarł do Jerozolimy. Tam ukończywszy podchorążówkę, został przydzielony do 3 Dywizji Strzelców Karpackich stacjonowanych w Egipcie. W 1943 r. jego brat Stefan został zamordowany przez Gestapo w Polsce. Witold przybył do Włoch w grudniu z armią gen. Andersa. W kampanii włoskiej brał udział w bitwach pod Monte Cassino, w Ankonie i Bolonii. Jego biegła znajomość sześciu języków przydatna była w sztabie generała Ducha. W latach 1944-1946 był oficerem sztabowym w Żandarmerii Wojskowej we Włoszech, a następnie w Wielkiej Brytanii pełnił funkcje oficera sztabowego i tłumacza. W lipcu 1949 r. został zdemobilizowany. Odznaczony Medalem Armii Polskiej, Krzyżem Monte Cassino, brytyjskimi Star 1939-1945 i Defense Medal oraz dwoma odznaczeniami włoskimi.
Witold ożenił się z daleką kuzynką, Jadwigą Bożeniec-Jełowicką, 1° v Łukasiewicz, w 1946 r. we Francji i zaadoptował jej syna Krystiana. W 1953 r. cała rodzina wyemigrowała do Kanady. W Montrealu pracował w RCA Victor, Pratt and Whitney, Kingsway Transport i Ogilvy. Założył trzy własne przedsiębiorstwa. Zmarł w wieku lat 72.
1 września 1939 zmobilizowany do WP, 22 września dostał się do niewoli rosyjskiej. Spędził dwa lata w obozach w Buzułuku, Kozielsku i innych. Po amnestii dostał się do II Korpusu gen. Andersa i przez Afganistan, Uzbekistan, Persję i Irak dotarł do Jerozolimy. Tam ukończywszy podchorążówkę, został przydzielony do 3 Dywizji Strzelców Karpackich stacjonowanych w Egipcie. W 1943 r. jego brat Stefan został zamordowany przez Gestapo w Polsce. Witold przybył do Włoch w grudniu z armią gen. Andersa. W kampanii włoskiej brał udział w bitwach pod Monte Cassino, w Ankonie i Bolonii. Jego biegła znajomość sześciu języków przydatna była w sztabie generała Ducha. W latach 1944-1946 był oficerem sztabowym w Żandarmerii Wojskowej we Włoszech, a następnie w Wielkiej Brytanii pełnił funkcje oficera sztabowego i tłumacza. W lipcu 1949 r. został zdemobilizowany. Odznaczony Medalem Armii Polskiej, Krzyżem Monte Cassino, brytyjskimi Star 1939-1945 i Defense Medal oraz dwoma odznaczeniami włoskimi.
Witold ożenił się z daleką kuzynką, Jadwigą Bożeniec-Jełowicką, 1° v Łukasiewicz, w 1946 r. we Francji i zaadoptował jej syna Krystiana. W 1953 r. cała rodzina wyemigrowała do Kanady. W Montrealu pracował w RCA Victor, Pratt and Whitney, Kingsway Transport i Ogilvy. Założył trzy własne przedsiębiorstwa. Zmarł w wieku lat 72.
Jadwiga BOŻENIEC-JEŁOWICKA
( 1915-1994 )
( 1915-1994 )
Ur. w Łucku, córka Zofii z d. Gieczewicz (powyżej) i Tadeusza Bożeniec-Jełowickiego. Za młodu dużo podróżowała do Włoch i do Francji, mówiła biegle po francusku i ukraińsku, znała też angielski i rosyjski. Posiadała dyplom uniwersytecki z ogrodnictwa. W 1937 r. wyszła za mąż za Jana Łukasiewicza, z którym miała syna Krystiana. Jan Łukasiewicz zginął w 1944 r.
Jadwiga opuściła Polskę we wrześniu 1939 r. wraz z matką, rodzeństwem i nowo narodzonym synem. Przez Rumunię, Jugosławię i Włochy dotarła do Francji. W tym czasie jej ojciec zginął w sowieckim gułagu. Jadwiga z matką, Zofią, włączyła się w pracę polskiej organizacji podziemnej, w ramach której pomagała ponad trzystu polskim żołnierzom i zestrzelonym lotnikom przedostać się do Anglii. Aresztowana z matką przez Gestapo w Lourdes, spędziła 9 miesięcy w obozie w Gaillac.
W 1946 r. we Francji, Jadwiga wyszła za mąż za swego dalekiego kuzyna, Witolda Bożeniec-Jełowickiego i wraz z mężem przeniosła się do Anglii, gdzie w 1949 r. urodził się im syn, Stefan. Cała rodzina wyemigrowała w 1953 r. do Kanady, gdzie Jadwiga pracowała w domu towarowym Ogilvy, a następnie w W.H.Reeves Ltd. Była członkiem Alliance Francaise w Montrealu. Zmarła mając 78 lat.
Jadwiga opuściła Polskę we wrześniu 1939 r. wraz z matką, rodzeństwem i nowo narodzonym synem. Przez Rumunię, Jugosławię i Włochy dotarła do Francji. W tym czasie jej ojciec zginął w sowieckim gułagu. Jadwiga z matką, Zofią, włączyła się w pracę polskiej organizacji podziemnej, w ramach której pomagała ponad trzystu polskim żołnierzom i zestrzelonym lotnikom przedostać się do Anglii. Aresztowana z matką przez Gestapo w Lourdes, spędziła 9 miesięcy w obozie w Gaillac.
W 1946 r. we Francji, Jadwiga wyszła za mąż za swego dalekiego kuzyna, Witolda Bożeniec-Jełowickiego i wraz z mężem przeniosła się do Anglii, gdzie w 1949 r. urodził się im syn, Stefan. Cała rodzina wyemigrowała w 1953 r. do Kanady, gdzie Jadwiga pracowała w domu towarowym Ogilvy, a następnie w W.H.Reeves Ltd. Była członkiem Alliance Francaise w Montrealu. Zmarła mając 78 lat.